در اختلالات ساختگی افراد به صورت آگاهانه به مثابه ی بیماران روانی و جسمانی رفتار می کنند. اختلالات ساختگی به موجب همراهی با مشکلات عاطفی، نوعی بیماری روانی قلمداد می شوند. انگیزه اصلی افراد مبتلا به اختلالات ساختگی جلب توجه از جانب اطرافیان است که از یک نیاز درونی به همدردی نشات می گیرد. ما در این مقاله قصد داریم درباره ی چیستی، شناخت، نشانه ها، تشخیص و درمان اختلالات ساختگی مطالبی را ارائه دهیم.
اختلال ساختگی چیست؟
به شرایطی که در آن فرد به صورت آگاهانه به گونه ای رفتار می کند که به یک بیماری جسمانی و روانی مبتلا است، اختلال ساختگی اطلاق می شود. از آنجایی که اختلالات ساختگی با مشکلات عاطفی در سطح شدید همراه است، به عنوان یک بیماری روانی شناخته می شود.
مبتلایان به اختلالات ساختگی به طور عمدی یک بیماری را به روش های مختلف اغراق می کنند. احتمال می رود درباره ی نشانه های بیماری دروغ بگویند و در خصوص شکل گیری نشانه ها نسبت به تداخل آسیب به خود اقدام کنند. همچنین ممکن است فرد مبتلا به اختلال ساختگی آزمایشات را اعم از نمونه ادرار را آلوده کند تا نتیجه آزمایش را تغییر دهد.
افراد دارای اختلال ساختگی تحت تاثیر نیاز درونی به بیماری و جراحت به مثابه ی یک بیمار رفتار می کنند. ممکن است مبتلایان به اختلال ساختگی برای جلب همدردی از عزیزان تحت آزمایش و عمل های دردناک قرار بگیرند.
توجه داشته باشید که رفتار بیمار گونه ی مبتلایان به اختلال ساختگی به منظور دستیابی به منفعت های آشکار اعم از سود مالی نیست. اکثر مبتلایان به اختلالات ساختگی از شرایط های روانی به ویژه اختلالات شخصیتی در رنج هستند.
در اختلال ساختگی فرد از الگو های طولانی مدت تفکر و عمل پیروی می کند که با الگو های رایج در جامعه متمایز است. این قبیل اشخاص عمدتا از مهارت های مقابله ای ضعیف برخوردار هستند و در ایجاد روابط سالم با مشکل مواجه می شوند.
جالب است بدانید که احتمال ابتلا به اختلالات ساختگی در مردان بیشتر از زنان رایج است.
بیشتر بخوانید: ده مشکل رایج در زوج‌ها
انواع اختلالات ساختگی
اختلال ساختگی با نشانه های روانی
اکثر مبتلایان به اختلال ساختگی رفتار های بیماری های روانی اعم از اسکیزوفرنی را تقلید می کنند. ممکن است فرد مبتلا به این نوع اختلال اظهارات پوچ داشته باشد و گیج به نظر برسد.
در اغلب موارد مبتلایان احساسات و توهماتی را گزارش می کنند که در واقعیت وجود ندارد. به طور مثال شنیدن صداها یک اختلال ساختگی به نام سندرم گانسر است که روان پریشی زندان نام گذاری شده است.
مبتلایان به سندرم گانسر دوره های کوتاه مدتی از رفتار های عجیب و غریب مشابه با رفتار های مبتلایان به اختلالات روانی جدی را بروز می دهند.
اختلال ساختگی با نشانه های فیزیکی
اشخاص مبتلا به اختلال ساختگی با نشانه های فیزیکی مدعی هستند که از یک بیماری جسمانی اعم از مشکلات معده، تب و درد در قفسه سینه در رنج هستند.
در قرن هجدهم یک افسر آلمانی به نام بارون فون مونچاوزن به خاطر زینت بخشیدن به داستان ها و تجربیات زندگی خود شهرت داشته است. در برخی موارد اختلال ساختگی با نشانه های فیزیکی به عنوان سندرم مونچاوزن شناخته می گردد.
اختلال ساختگی دارای نشانه های روانی و جسمانی
مبتلایان به اختلال ساختگی نشانه های روانی و جسمانی علائم مربوط به بیماری های روانی- جسمانی را بروز می دهند.
اختلال ساختگی به وسیله ی پروکسی
یکی از اختلال های ساختگی رایج که توسط پروکسی ایجاد می گردد، سندرم مونچاوزن توسط پروکسی نام دارد. مبتلایان به این نوع اختلال نشانه های بیماری را در فرد تحت مراقبت خود، ایجاد می نمایند.
در اکثر موارد اختلال ساختگی توسط پروکسی در مادر هایی شکل می گیرد که به طور عمد قصد دارند با آسیب به خود توجه فرزند را جلب نمایند. اگر چه می تواند این اختلال در پدران نیز رخ دهد.
نشانه های هشدار دهنده اختلالات ساختگی
عدم تمایل برای ملاقات و صحبت با دوستان، پزشکان و اعضای خانواده
برخورداری از نشانه های نامشخص بیماری که قابل کنترل نیستند و با شروع درمان تشدید می گردند
بروز نشانه های جدید با وجود نتیجه ی منفی آزمایشات
وجود علائم تنها در بازه زمانی که بیمار تحت نظر قرار دارد
اشتیاق برای انجام آزمایش های پزشکی و عمل های جراحی
همچنین بخوانید:”راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) چیست؟“
عوامل دخیل در شکل گیری اختلالات ساختگی
محققان بر این باورند که در شکل گیری اختلالات ساختگی عوامل بیولوژیکی و روانی دخیل هستند. نظریه ها حاکی از آن دارند که ممکن است در شکل گیری اختلالات ساختگی سابقه بیماری های مکرر نیازمند بستری، سوء استفاده و بی توجهی در دوران کودکی موثر واقع باشند.
تشخیص اختلالات ساختگی
شناسایی اختلالات ساختگی به موجب عدم صداقت بیمار و عدم ثبات در ابراز نشانه های بیماری بسیار دشوار است.
پزشکان در وهله اول احتمال ابتلا به بیماری های جسمانی و روانی را رد می کنند. در صورتی که پزشک هیچ نشانه فیزیکی را در بیمار پیدا نکند یا نتایج آزمایشات را غیر طبیعی قلمداد نماید، فرد را به یک متخصص سلامت روان، روانپزشک یا روانشناس ارجاع می دهد.
روانپزشکان و روانشناسان با بهره گیری از ابزار های ارزیابی و مصاحبه به بررسی اختلال ساختگی می پردازند. زین پس پزشک تشخیص خود را بر اساس مشاهده نگرش، رفتار و حذف بیماری واقعی جسمی یا روانی قرار می دهد.
درمان اختلالات ساختگی
نخستین هدف درمان اختلال ساختگی، اصلاح رفتار فرد و کاهش سوء استفاده بیش از حد از منابع پزشکی است. زمانی که هدف اولیه محقق می گردد، مسائل روانشناختی بررسی می گردند و به تغییر رفتار فرد توجه می شود.
توجه داشته باشید که مبتلایان به اختلالات ساختگی در معرض ابتلا به مشکلات سلامتی جدی، سوء مصرف مواد، خودکشی و مرگ قرار دارند. علاوه بر این، برخی از افراد دارای اختلال ساختگی یک الی دو دوره کوتاه نشانه های اختلال را تجربه می کنند. سپس به مرور زمان به بهبودی کامل دست می یابند.
روان درمانی
عنوان اولین درمان اختلالات ساختگی به روان درمانی از طریق مشاوره اختصاص دارد. یکی از رویکرد های روان درمانی مورد استفاده برای اختلالات ساختگی، درمان شناختی- رفتاری است که به تلاش برای تغییر تفکر و رفتار بیمار تمرکز دارد.
ممکن است در راستای درمان فرد مبتلا به اختلالات ساختگی، جلسات خانواده درمانی شکل بگیرد. در جلسات خانواده درمانی تلاش می شود تا اعضای خانواده فرد درباره ی عدم پاداش و تقویت رفتار فرد آگاهی پیدا کنند.
دارو درمانی
در راستای درمان اختلالات ساختگی دارو درمانی موثر واقع نمی باشد. با این وجود احتمال می رود در خصوص درمان اختلال های مرتبط اعم از اضطراب و افسردگی از دارو بهره گرفته شود.
توجه داشته باشید که استفاده از دارو برای مبتلایان به اختلالات ساختگی نیازمند کنترل دقیق است. زیرا ممکن است بیمار به روش مضر از دارو ها سوء استفاده نماید.
امیدواریم از خواندن مقاله ی ” شناخت اختلالات ساختگی ” لذت برده باشید.
بیشتر بخوانید:
